AP Pontevedra, Vigo, Sec. 6.ª, 529/2016, de 13 de octubre. Recurso 113/2016

Primeiro: O Xulgado de 1.ª Instancia Núm. 4 de Vigo, con data do 9 de novembro de 2015, ditou unha sentenza coa seguinte parte dispositiva:

"REXEITO TOTALMENTE A DEMANDA interposta pola COMUNIDADE DE PROPIETARIOS DIRECCION000 ( RUA000 , NUM001 , Vigo), contra de Remigio , en cuxo lugar actuaron como sucesores procesuais Inocencia e Claudia , absolvendo a estas últimas da presente instancia, sen entrar no fondo da cuestión. Todo elo sen que haxa lugar a efectuar pronunciamento condenatorio en materia de custas procesuais."

Segundo: Contra a dita sentenza o/a procurador/a D./D.ª Mª José Argiz Vilar, en representación de C.P. DIRECCION000 , presentou un recurso de apelación, que foi admitido en ámbolos efectos, consonte o disposto no artigo 455 da Lei de axuizamento civil (LAC).

Logo de cumpri-los trámites legais, eleváronse as presentes actuacións á Audiencia Provincial de Pontevedra e correspondéronlle por quenda de reparto a esta Sección Sexta con sede en Vigo.

Primeiro : O artigo 21. 2 da Lei de Propiedade Horizontal de 21 de xullo de 1960, na súa vixente redacción, dispón que "a utilización do procedimento monitorio requerirá a previa certificación do acordo da Xunta aprobando a liquidación da débeda coa comunidade de propietarios por quen actúe como Secretario da mesma, co visto e pracet do Presidente, sempre que dito acordo fora notificado aos propietarios afectados na forma establecida no artigo 9". E con fundamento neste precepto o demandado, propietario da vivenda ubicada no andar NUM002 , letra DIRECCION001 ) do inmoble nº NUM001 da RUA000 desta cidade de Vigo, se opón á reclamación que a Comunidade de Propietarios faille en concepto de gastos xerais do edificio, que non estarían pagados, polo montante total de 4.195,62 euros. O posicionamento -inicial e formal- do demandado, e hoxe recurrido, estriba en que non se lle notificou o acordo da comunidade aprobando a liquidación da débeda, de conformidade con aquel precepto, posicionamento que é á postre seguido pola sentenza ditada en primeira instancia, e agora recurrida pola comunidade demandante, quen, como único argumento atinente a este extremo da notificación, alega que a mesma parece acreditada pola proba documental e testemuñal, en unión dos actos propios do demandado, aos que seguidamente farase referencia.

Segundo : O exame da cuestión, de natureza esencialmente probatoria, require, sen embargo, dunha previa reflexión de orde xurídica: A natureza expeditiva d